اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی در سلامت روان دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهر دزفول

این پژوهش به بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهر دزفول می پردازد. این پژوهش یک روش نیمه آزمایشی است. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال اول مقطع متوسطه شهر دزفول تشکیل می دهند نمونه مورد آزمایش از بین جامعه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شده اند. فرضیات این پژوهش عبارت بودند از: 1- آموزش مهارت های زندگی بر کاهش شکایت های جسمانی دانش آموزان موثر است. 2- آموزش مهارت های زندگی در بهبود روابط بین فردی دانش آموزان موثر است. 3- آموزش مهارت های زندگی بر کاهش افسردگی دانش آموزان موثر است. 4- آموزش مهارت های زندگی بر کاهش اضطراب دانش آموزان موثر است. 5- آموزش مهارت های زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان موثر است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت است از: پرسشنامه سنجش سلامت روانscl90-r و راهنمای آموزش برنامه ای مهارت های زندگی سازمان یونیسف که توسط کارول هانتر گیبوی نوشته شده است استفاده گردیده. طرح پژوهش، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و گواه ابتدا برای هردو گروه، پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی(آموزش مهارت های زندگی) به گروه آزمایش ارائه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون برای هردو گروه اجرا شد. برای بررسی فرضیه های تحقیق از آزمونt برای مقایسه و معنا داری تفاوت بین میانگین های دو گروه استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد تفاوت معنا داری بین نمره شکایت جسمانی، روابط بین فردی، افسردگی، اضطراب و پرخاشگری پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش وجود دارد. واژه های کلیدی: سلامت روان، مهارت های زندگی، دانش آموز، مدارس متوسطه، پسر، اثربخشی